Po przeczytaniu relacji Feniksa aż obawiam się przystąpić do napisania czegokolwiek, gdyż mój dowcip przy nim wysiada - zdobycie się na jakże oryginalny (IIIII) tytuł to już wyżyny myślowe.
To był naprawdę wspaniały wypad, ostatni taki swój pamiętam sprzed trzech lat, ale tam wtedy było tylko 5 osób i wszystkie z Kudowy.
A tutaj zgrało się nas 12 osób i - o ile dobrze obliczyłam - z 5 miast. Naprawdę wielka sprawa, Cóż ten Ryjek w sobie ma, że tak za nim wszyscy ciągną?

Po przybyciu na miejsce każda część ekipy zaczęła swoje przygotowania do startu. Zbyszek rozpoczął od powrotu do auta po bagaże,  a Ania od oczekiwania na niego, narciarze rozpakowywali sprzęt i resztę pakowali na skuter do schroniska. Ale największą zagwozdkę miała Emi z Ryjkiem usiłując bezpiecznie przymocować rakiety do plecaka:

No i jak to działa?

Tak więc biegacze w prawo......

.........a piesi w lewo


Myśleliście, że podrywacze to tylko w przeciwną płeć celowali? Nic z tego - ku sobie też się mieli :)


Oj, niedobre rakiety, niedobre.


I kto powiedział, że pod górę to jakaś trudność? Krokiem tanecznym szczyty zdobywać też można - i jeszcze drzewa się przyłączyły do ogólnej radości :)


Feniks tak dobrze wtopił się w tło, że prawie go nie widać.


A tu wyglądamy, jak byśmy zdobywali co najmniej K2.


No i w końcu na szczycie nasza EMI odfrunęła w siną dal.


A panowie z żalu znów zbliżyli się do siebie pocieszając się po nieodżałowanej stracie.


Jednak ostatecznie Emi postanowiła dać nam jeszcze jedną szansę i wróciła do nas.


Co ryjek z Feniksem postanowili uczcić w godny sposób.


Tak, tak - musiałyśmy bardzo ładnie poprosić, żeby się podzielił.


Vysoka hole i Nad Malym Kotlem (1335) zdobyta - teraz w dół do 860.


Po uszczknięciu zapasów Feniksa Ryjek zgubił szlak, a Emi dzielnie usiłowała trzymać pion.


I tylko Feniks oganiał się od nas, chcąc jak najdłużej zatrzymać przy sobie piersióweczkę, a raczej jej zawartość.


Zachwyt na piękną i dziwną tęczą szybko nam wybiła z głów Emi oświecając nas w tym temacie.


Z czystej ciekawości potem zapytałam wujka gogla co to iryzacja i naprawdę ciekawych rzeczy się dowiedziałam.


I w ten sposób dotarliśmy niemal na "dno".


W tym miejscu pojawiły się atrakcje obiecane przez Ryjka.


A jedną z nich miała być zabawa w chowanego.


Zaklepane! Wszyscy odnaleźli się na vyhlidce.


Ryjek próbuje pokonać atrakcje, a Emi zastanawia się nad okrężną trasą - oczywiście na tym wszystkim wygrał Feniks, który wziął nas od tyłu.


Aż w końcu nadejszła wiekopomna chwila.... tu musi być jakaś cywilizacja. Nasza radość z bliskości schroniska była przeogromna.

Zajęcia w podgrupach dobiegły końca i naszedł czas na zgrupowanie całej kadry.
W tym dniu ubawiłam się, uśmiałam, zmęczyłam, zmarzłam, naoglądałam i wypoczęłam - WIELKIE DZIĘKI WAM ZA TO.
Dystans: 16,30 km, Czas trwania: 5:37, Max prędkość: 11,2 km/h