Finale Ligure Dzień 2

Poniedziałek, 5 października 2015 · dodano: 12.11.2015 | Komentarze 0

Poniedziałek.
Najpierw pojechaliśmy na OS2. Baaardzo trudna trasa - najłatwiejszy z niej był podjazd. Dużą część zjazdu po prostu sprowadzałam rower, bo tak ciasnych, stromych i trudnych technicznie zakrętów jeszcze do tej pory nie widziałam.
 


Trochę fotek u Bogdana.

W drugiej części dnia już było lepiej - pojechaliśmy na Rollercoster. Taka MEGA Srebrna Góra. Z kosmiczną glebą, po której myślłam, że przetrąciłam kręgosłup. Kciuk boli mnie do dziś. Ale adrenalina wypływała mi uszami i takich emocji na zjazdach nie przeżyłam do tej pory. Było rewelacyjnie. Na zdjęcia nie było czasu.




Pokaż trasę GPS
Pokaż trasę GPS

Finale Ligure Dzień 1: czyli jak przeżyć na "łatwiźnie"

Niedziela, 4 października 2015 · dodano: 17.10.2015 | Komentarze 1

Gdzieś po drodze Wiktor zalicza swoją glebę na kamienistej rynnie, ale nie ze swojej winy - wypiął mu się zacisk. To potem zresztą przytrafiło się jeszcze raz. Ja swoich gleb nawet nie liczę, poza jedną - zaliczoną w dniu następnym. Ale ponieważ "twardym trzeba być, nie miętkim", to nie ma się co nad upadkami rozczulać, tylko pamiętać, jak było wspaniale mieć możliwość znaleźć się w takim miejscu i spróbować zjechać kawałkiem nieba, piekielnie trudnego.


I tak powinno to wyglądać.
Proste i oczywiste, nie?
Taaaa, tylko to jeszcze trzeba zrobić.
Pierwsze próby zmiany podjęłam na asfaltowym zjeździe do morza, bo walcząc o przeżycie nie da się jednak myśleć o pozycji, ustawia się wtedy człowiek automatycznie w pozycji dającej dotychczas poczucie bezpieczeństwa.

Dotarliśmy w nagrodę nad morze i to była jedyna nasza wizyta na plaży podczas całego pobytu. Ależ było cudnie. :):)



A po przerwie Wiktor został na kwaterze, Karolina pojechała szukać spinki do łańcucha, a reszta  pojechała na popołudniową jazdę. I tym sposobem po trzęsieniu ziemi, nazwanego przez Diabła łatwizną, nastąpiła trąba powietrzna. Po kolejnym fajnym podjeździe, z przerwami na miejscówki takie, jak ta poniżej, pojechaliśmy w dół, gdzieś po drodze zaliczając OS2 zawodów EWS.

Gdzie ja oczywiście nie przegapiłam okazji do tego, żeby się zgubić, czym wprawiłam Bogdana w przecudny nastrój, pełen miłości i ciepła. :))


Pokaż trasę GPS

Finale Ligure - ogółem

Sobota, 3 października 2015 · dodano: 12.10.2015 | Komentarze 1

ORGANIZATOR OBOZU:

CZAS  AKCJI:
Wyjazd: 03.10.2015 r. sobota 6.00 rano z Wrocławia.
Powrót: 11.10.2015 r. niedziela tydzień później.

UCZESTNICY:
No oczywiście my.

Poza tym:
Karolina i Michał

Kamil "Młynek"

Kris

"Wyspa" i Maciek

Robert (z prawej)

Piotrek (w środku) i Artur (tyłem)

A nawet przez moment "Vasco", który kończył pobyt z poprzedniego turnusu

O Wojtku oczywiście nie zapominamy:

MIEJSCE   AKCJI:
Nasza miejscówka to trzy miejscowości: Finale Marina, Finale Pia i Finale Borgo, połączone w jedną gminę: Finale Ligure.
Z jednej strony Morze Śródziemne, z drugiej Alpy Nadmorskie. I to właśnie one nas tu przywiodły.

Ciepły i suchy Skalniak - rzadkość

Niedziela, 30 sierpnia 2015 · dodano: 01.09.2015 | Komentarze 1

Jeden z ostatnich pewnie tak ciepłych dni tego lata. Szkoda.




















Pokaż trasę GPS

Alfabet na Srebrnej, czyli kolejne lekcje enduro Wiktora

Środa, 5 sierpnia 2015 · dodano: 07.08.2015 | Komentarze 1

Po pierwszych - bardzo udanych - lekcjach na Rychlebach, przyszedł czas na trudniejsze rzeczy. Srebrna Góra daje takie możliwości, że można się uczyć i uczyć. Ogarniamy więc logistycznie sposób podjeżdżania, bo nie chodzi tym razem o formę, tylko technikę jazdy. A wiadomo, że największe zniechęcenie przychodzi właśnie pod górę.

Tak więc: 
1. Wiktor i ja wysiadamy na szczycie asfaltu przed parkingiem, Bogdan zjeżdża na dół.  Dogania nas terenem. Jedziemy trasą A.
2. Bogdan jedzie swoje (podjazd + B), a my asfaltem i szutrem podjeżdżamy całość. Zjeżdżamy B.
3. Bogdan wiezie Wicia do końca asfaltu i zjeżdża na dół, ja jadę rowerem, Bogdan do nas dociera. Obiad, szuter do góry i zjazd: C.

Kolejność na zjazdach podobnie, jak w Rychlebach, czyli Wiktor zawsze w środku. Przód pokazuje którędy i jak zjechać oraz ogranicza dziecku prędkość, a tył kontroluje technikę i sprawdza czy wszystko w porządku.

Mniej więcej. 

W przypadku Wiktora sprawdza się technika nauczania pod tytułem: wsiadaj i jedź. Tylko nie za szybko. 


Nawet zakurzył na zakręcie :)


Tutaj matka się wysypała, a synek pocisnął. Siara.

Sprawdza się też w jego przypadku zasada: im mniej wiesz, tym więcej przejedziesz. Oto przykład. "Melfirkowa" hopka, a za nią mostek (na B). Ja to znam i jeszcze nie dałam rady tego zjechać...

... Wiktor nie zna i nic nie mówiłam, żeby go nie straszyć. Bogdan tylko powiedział, żeby w tym miejscu uważał i nie jechał za szybko. I proszę:

Korygować mu postawę na rowerze pewnie jeszcze będziemy długo, ale ma jedną ważną cechę - nie boi się. Ani szybkości, ani stromizny. I mało brakowało a zjechałby z korzennych hopek. Ja wtedy chybabym dostała zawału. Zaliczył kilka niegroźnych spotkań z drzewami czy ściółką leśną, ale ogólnie bardzo dobrze sobie poradził. Ma potencjał. 





Za to ja zaliczyłam na C koncertową glebę. Nawet do końca nie wiem, jaki błąd popełniłam, ale przez ochraniacz poczułam uderzenie w kolano. Więc inwestycja w latawki była jak najbardziej trafiona. A dla równowagi zjechałam wreszcie melafirowy zakręt. Do trzech razy sztuka. 

Bogdan objechał trasy cztery razy, zjechał hopy korzenne i nawet dał się namówić na udział w filmie pt.: skaczę przez hopki. Coraz lepiej mu to wychodzi i zazdrość mnie zżera, że ja nie mogę się przełamać.

blondi na starcie, czyli VIII Maraton im. Artura Filipiaka

Niedziela, 2 sierpnia 2015 · dodano: 03.08.2015 | Komentarze 5

No dobra - START. Pierwszy zjazd i znowu to samo: mam już 40 km na liczniku i wszyscy mnie mijają. Ale już miałam to gdzieś, bo całe ciśnienie ze mnie zeszło jeszcze przed startem. Teraz tylko przejechać swoje. Wjazd w teren i niemal od razu gleba na zakręcie, bo jakiś młotek koło mi podciął. Uff. Kiepsko.



Dojrzałam w końcu swoją konkurencję, czyli dwie dziewczyny, z którymi postanowiłam się zmierzyć, bo nie wiem przecież w jakiej kategorii jadą. Ależ jedna miała nogę. W dół i w górę po asfalcie widziałam tylko jej plecy, ale w końcu zaczął się terenowy podjazd i tu już mój wkurw i umiejętność jazdy po takiej nawierzchni pomogły. Następne osoby, w tym "moja" konkurentka zostają w tyle.

20 kilometr - pitstop. Tu już nie było żartów, bo oddech konkurencji czułam na plecach cały czas (dosłownie - co widać na zdjęciu). Nie było opcji, żeby się zatrzymywać, więc pomachałam tylko ekipie bufetowej i fotografowi. W końcu duch wyścigu mi się udzielił.

Ekipa KKZK na stanowisku.


Tyle to jeszcze dam radę. Perspektywa niezła.


Jechało około 200 osób. Kobiet w sumie 31. W K4 było ich aż osiem.
Mój wynik:
101 - open
9 - kobiety
1- K4
Ale następnym razem pierwsze, co będę pakować do torby, to NA PEWNO BĘDĄ BUTY!


Pokaż trasę GPS

Rychleby dzień drugi

Środa, 29 lipca 2015 · dodano: 22.08.2015 | Komentarze 0

Dzień drugi nasączania skorupki. Zakończony jedną pętlą, spowodowaną awarią roweru Bogdana.


Tym razem młody już odważniej cisnął do przodu.








Pokaż trasę GPS

Czym skorupka za młodu nasiąknie...., czyli debiut Wiktora na Rychlebach

Wtorek, 28 lipca 2015 · dodano: 22.08.2015 | Komentarze 1

Urlopowy 2-dniowy wypad w Rychleby.
Z obawami, czy Wiktor podoła. Dał radę nadspodziewanie dobrze.

Najpierw nauka techniki i pierwszy dojazd do Superflow. Bogdan uczy i objeżdża swoją pierwszą pętlę.




Jakoś poszło, więc do góry.


Dobrze, że młody nie ma tych lęków, co ja, więc mostki nie stanowią dla niego wielkiego problemu.


No, prawie. :)





I w końcu jesteśmy






Przejechał w całości. Rewelacja. Nabrał pewności siebie i odwagi, więc na dole pojeździliśmy też po hopkach.










Pokaż trasę GPS



Pokaż trasę GPS

Bożanowski Spicak i Batorówek

Sobota, 11 lipca 2015 · dodano: 14.07.2015 | Komentarze 1

Dziecko wyraziło chęć ruszenia ze "starymi" w teren.
Jedno zastrzeżenie: NIE ASFALTEM DO KARŁOWA!!!!!
Czyż to nie nasza krew?

Żeby zadośćuczynić jego prośbie skorzystaliśmy z cyklobusa - w wakacje jeździ codziennie. Cena biletu z rowerem też nie jest kosmiczna: 4,50 zł/osoby można przeżyć, a ile frajdy dla Młodego.
No, ale za to miał praktycznie sam teren - nie licząc późniejszego asfaltu z Karłowa do IMKI.

Niebieski szlak pod Szczelińcem pokonany - to już znał.



Ale na Pasterkę nie ma lekko - od parkingu żółty szlak czekał. Prawdę mówiąc więcej go przejechał, niż ja. No, pierwsza zajawka wariactwa Młodego. Z Pasterki na Machowski Krzyż. Zdziwiłam się, że pierwsze dwie hopki wjechał a do trzeciej podchodził dwukrotnie. Uparta bestia. No, ale Bogdan pokazał mu jak to się robi.

Przystanek kolejny to oczywiście Pański Krzyż, gdzie zgłoszone zostały potrzeby jedzeniowe. Żeby lepiej smakowały późniejsze kiełbaski, najpierw słodki podwieczorek, a potem mała wyrypeczka na Bożanowski Spicak. Na rowerze to już nowość dla Wiktora, bo na piechotę niekoniecznie. Ale co inna perspektywa, to inna perspektywa.

Nie było źle - dziecko nas jeszcze zabić nie chciało - postęp.

Chcieliśmy też mu pokazać choć namiastkę telewizorów więc zabraliśmy go na pierwszy zakręt przed tv. Kurczę, ja robiłam do niego podejście dwa razy zanim go zjechałam, a on? Po prostu pojechał - dopiero na samym końcu zaliczył glebę. Lekki szok zaliczyłam.

Powrót do Pańskiego, Machowskiego i żółtym szlakiem w kierunku wodospadu Pośny. Cały czas Bogdan pierwszy, Wiktor w środku, ja zamykam "pochód", żeby mieć go na oku. Ale też żeby sprawdzić, jak ogarnia ścieżki, które wybierze do przejechania, czy szybko podejmuje decyzje. No i jestem w skowronkach, jeśli o ten temat chodzi. Pięknie mu to szło.

Bogdan też znalazł swój pień.

A w nagrodę - obiecane i dowiezione kiełbachy. Jeszcze głodny więc mina kiepska. Za to najedzony pomknął tak, że ciężko było go dogonić.


Który najładniejszy?

Niebieski do Lelkowej podjechany - żarty się skończyły. Ochraniacze włóż !!!!!!

Ja też chciałam zrobić swój czas przejazdu czerwonym z Lelkowej do Jakubowic, więc dziecko poszło w ręce taty, a mama sama....
Pięknie: 12:01, 5 minut gorszy od Bogdana, ale 2 minuty lepszy od mojego poprzedniego. Rewelacyjnie się go jedzie bez przerwy do samego końca. No uwielbiam ten odcinek bez dwóch zdań, to jak superflow pod domem.
Wiktor też popróbował i dobrze, że miał ochraniacze, bo gleby były piękne, choć oczywiście ich nie widziałam - i dobrze. Młody w bojach zaprawiony od małego, pozbierał się szybciutko, czyli piłkarza z niego nie da rady zrobić.
No i ta prędkość. Znowu max to 42,5 km/h.

Rower po wycieczce wyląduje u pana doktora Krzyśka, ale następny plan dla Wicia już się powoli kluje. Single? Ryhleby? Srebrna Góra? Zobaczymy.

Pokaż trasę GPS

Machovskie konciny z Wiktorem

Sobota, 6 czerwca 2015 · dodano: 19.06.2015 | Komentarze 0

Kolejna wycieczka z cyklu: rodzinka w komplecie.
Dystans i stopień trudności dostosowany do Wiktora, co wcale nie znaczy, że prosty i lajtowy.

Tym razem na Bukowinę dostaliśmy się przez Jakubowice. Bardzo ciekawa alternatywa dla asfaltów.

Jeden podjazd za nami, pora na kolejny - tym razem trawersem i asfaltem na szczyt Bukowiny



Postanowiliśmy zafundować Młodemu terenowy zjazd i oczywiście ja miałam obawy, czy to dobry pomysł. Ale okazało się, że Wiciu zjechał do Machowskich Koncin przez singiel i korzenie na czerwonym szlaku tak, jakby to był asfalt, a ie trudny teren.



Na łąkach Wiktor rozpędził się do 55 km/h i przebił mnie o głowę. To dziecko nie zna strachu. :)

Potem kierunek na Zdarky - oczywiście terenem i powrót przez Małą Czermną.

Piękna pogoda była tego dnia, więc wszyscy na krótko. Wreszcie złapałam trochę słońca i opalenizny. Tak mało takich dni było do tej pory w tym roku.